بریده‌هایی از کتاب تمرین نیروی حال

هنگامی که به آن چه هست تسلیم شوید و به طور کامل حضور یابید، گذشته نیروی خود را از دست می‌دهد. آن گاه قلمروی وجود که توسط ذهن پنهان شده بود، گشوده می‌شود. ناگهان سکونی عظیم و والا در درون شما پدید می‌آید؛ احساس آرامشی ژرف و بی‌انتها! درون آن آرامش، نشاطی عظیم نهفته است و درون آن نشاط، عشق نهفته است. و در درونی‌ترین بخش درون، آن مقدس، آن بی‌کران - هم او که نمی‌توان به نامی خواندش - نهان است.

هشیار و حاضر باقی بمانید؛ حاضر با تمامی وجودتان، با یکایک سلول‌های بدنتان. شما با این کار نور را به داخل تاریکی می‌تابانید. این شعلهٔ آگاهی شماست.

هنگامی که میل به رو گرداندن از درد در شما شدید شد، این خواسته را مشاهده کنید، اما به آن عمل نکنید. همچنان توجه خود را بر درد متمرکز نمایید و اندوه، ترس، دلهره، تنهایی و هر چه را که هست، لمس کنید.

«هر چیزی، در برابر نور نشان داده می‌شود و هر چه در برابر نور قرار گیرد، خود نور می‌گردد.» همان گونه که نمی‌توانید با تاریکی نبرد کنید، با بدن دردمند نیز نمی‌توانید بجنگید. تلاش در این راه موجب کشمکش‌های درونی و در نتیجه درد و رنج بیش‌تر می‌شود. مشاهدهٔ بدن دردمند کافی‌ست. مشاهدهٔ بدن دردمند، به مفهوم پذیرش آن به عنوان بخشی از وضعیت موجود در این لحظه است.

همهٔ توجه خود را به ذهن و جهان بیرون ندهید. حتماً بر کاری که انجام می‌دهید متمرکز باشید، اما هر وقت توانستید همزمان، بدن درونی را نیز احساس کنید. در خود استوار باشید. آن گاه مشاهده کنید که چگونه با این حرکت وضعیت آگاهی و کیفیت کار شما تغییر می‌یابد. خواهش می‌کنم صرفاً گفته‌های مرا تأیید یا طرد نکنید، آن را امتحان کنید.

«خود» شما از وجود سرچشمه می‌گیرد، نه از گذشتهٔ شما.

ناتوانی در حس کردن این اتصال، توهم جدایی از خود و دنیای اطراف را پدید می‌آورد.

اجازه دهید همه چیز از میان شما عبور کند.

اگر شما هنوز در بیرون در جست و جو هستید و نمی‌توانید از این جست و جو دست بکشید و گمان می‌کنید شاید کلاس، دوره یا روش جدیدی بتواند پاسخ‌گویتان باشد، به شما می‌گویم: به دنبال آرامش نگردید. در پی هیچ حالتی به جز همان حالتی که اکنون در آن هستید نباشید، وگرنه تضاد درونی و مقاومت ناآگاهانه در خود ایجاد می‌کنید. از این که در آرامش نیستید، خود را ببخشید. همین که ناآرامی خود را به طور کامل بپذیرید، عدم آرامش شما به آرامش تبدیل می‌شود. هر چیزی را که به طور کامل بپذیرید، شما را به مقصد، به آرامش می‌رساند. این معجزهٔ تسلیم است.

چنان چه ذهن به درستی مورد استفاده قرار گیرد ابزاری عالی‌ست، اما اگر به اشتباه به کار گرفته شود بسیار مخرب می‌گردد. با این وجود، مسأله این نیست که از ذهن خود استفادهٔ نادرست می‌کنید، بلکه این است که به طور معمول اصلاً از آن استفاده نمی‌کنید؛ ذهن، از شما استفاده می‌کند. بیماری این است. شما معتقد هستید که ذهن خود هستید و این یک توهم است. ابزار، شما را تسخیر کرده است؛ مانند آن که موجود دیگری شما را تسخیر کرده باشد و شما ندانید و در نتیجه، آن موجود را خود بپندارید.