بریده‌هایی از کتاب خیال ماندنت را دوست دارم

گاهی این‌طوری می‌شه، فکر می‌کنیم یکی رو یه کوچولو اذیت کردیم، اما بعدا می‌فهمیم که اذیتش نکردیم، نابودش کردیم و همه خبر دارن الا خودمون.

به کی بدهکارم؟ ـ به کسی که چشمش رو روی تو بست. بهش یه بزرگ شدن بدهکاری، باید اون‌قدر بزرگ بشی که دیگه نتونه در برابر بزرگیت چشم‌هاش رو ببنده. باید در برابرش قد علم کنی.

این حرف‌های خوب نبودند که برای ما مرجع می‌شدند برای انجام کارِ درست، بلکه همیشه این شرایط بودند که تعیین می‌کردند چگونه رفتار کنیم.

هر آدمی یک بعد خوب و بهتری دارد که همیشه بروز نمی‌کند. گاهی می‌آید و می‌رود، در آن سه روز ما بهترین آنی که می‌توانستیم باشیم، شدیم. خوب‌ترین آدمی که در وجود ما پنهان بود بیرون آمده بود و تمام لحظات ما را در دست گرفته بود.

حواست هست که باید از این به بعد بیشتر مواظب رفت و آمدت باشی. مواظب باشی با کی می‌ری با کی می‌آی. کجا می‌ری؟ چیکارا می‌کنی. باید برای بزرگ شدن با بزرگا بگردی مازیار. از نوع لباس پوشیدنت تا انتخاب اون آدمی که باهاش می‌چرخی، باید همه چیزت روی اصول باشه.

خب طبیعیه که مردا شاعرای بهتری باشن، چون اونا منبع الهامی مثل"زن"دارند. زن‌ها از این موهبت بی‌بهره‌اند.

این حرف‌های خوب نبودند که برای ما مرجع می‌شدند برای انجام کارِ درست، بلکه همیشه این شرایط بودند که تعیین می‌کردند چگونه رفتار کنیم

یکی رو می‌خواد شبیه خواهر و مادر خودش. تقصیری هم نداره‌ها. یه عمر بهش گفتن که زن خوب یعنی اونی که شبیه ما باشه. تو کتش نمی‌ره یه زن خوب بپوشه، خوب تفریح کنه، پول درآره.

"تا مرا می‌نگرد قافیه را می‌بازم بازی منتهی‌العافیه را می‌بازم چشممان خورد به هم، صاعقه زد، پلکم سوخت نیزه‌ای جمجمه‌ام را به گلوبندِ تو دوخت"

دنبال یکی باش که تو رو همه جوره بخواد نه اونطور که خودش دلش می‌خواد تو باشی.