نظرات کاربران درباره کتاب انسان، فلسفه، عرفان

سلام به دوستان، من تازه فلسفه خوانی رو شروع کرده ام بعد از خواندن چند تا نمونه کتاب به اسم های :متفکران بزرگ،روزنگار رواقی گری و... متوجه شدم فهمش سخته ، پی بردم که چون نویسنده ها خارجی بودند اون طور که باید متوجه نمی‌شدم با اینکه ترجمه کامل و عالی بود تصمیم گرفتم کتاب های فلسفی با نویسنده های ایرانی بخونم که بهتر با متن ارتباط بگیرم که موفق شدم و بسیار خوشحالم که برای منی که چیز زیادی از فلسفه نمی‌دونستم کتاب مناسبی پیدا کردم فهم کتاب خیلی شیرین هست پیشنهاد میکنم از دست ندید

به نام حق در ابتدا تشکر میکنم از دکتر سرگلزایی بابت قلم قرا و تزریق اندیشه نیکی ک در ایشون میبینم. فصل اول و دوم کتاب ، نظر بنده رو جلب کرد و پیشنهادم بر این است ک کتاب مورد نظر مطلاعه بشه چ بسا ک کارامد و احیا گر بعضی از افکار گم شده درون ماست .

دکتر سرگلزایی عزیز به مطالبی اشاره کرده اند که برای یک خواننده جالب توجه و قابل تفکر است منتها احساس میکنم اگر انسجام بیشتری در موضوعات مورد بحث می بود بهتر میشد

اگر حوصله نکرده بودم، کمی پیش از اتمام نوشتار دکتر سرگلزایی، کتاب را نخوانده رها میکردم. مصادره به مطلوب های پی در پی و مغلطه های مکرر باعث تعجبم از ایشان شده بودند. اما با رسیدن به نقد دکتر محمودی، مجموعه کتاب را کلاس درسی یافتم که بسیار جذاب و تاثیرگذار بود.

تلاشی دیگر از دکتر سرگلزایی در تبیین و ترویج تفکر نقاد و نفی تعصب، که این بار در نگاه به یکی از نیازهای اساسی انسان یعنی "معنویت" منتج به کتابی ارزشمند شده است. قلم روانِ دکتر این کتاب را برای همه کسانی که در جستجوی حقیقت و معنای زندگی از طریق فلسفه و عرفان هستند مناسب و ارزشمند ساخته است. ضمن اینکه چاپِ نقدِ دکتر محمودی در پایان کتاب علاوه بر افزودن بر ارزشِ محتوای کتاب، تفکرِ انتقادی را در عمل نشان می دهد.

جالب بود

در نقد ۱۲ ام دکتر محمودی، توجه و تقسیم به نگاه کلی و جزئی لازم است، مؤلف کتاب در فصل مربوطه نگاه کلی ندارد، بلکه بیان میکند این ظرفیت فراهم است که فردی بتواند با طی مراحلی به این درجه از انسانیت و فهم و رسالت برسد،،، اما منتقد دارد با یک بیان کلی و همه را به یک چوب میراند که آی آدم ها شما نمی توانید چون مذهب این طور نیست، در حالی که یک قاعده کلی مورد نظر مؤلف نیست. و نکته دوم، این همه که قرآن به تعقل و تفکر دعوت کرده و در روایات است که ساعتی تفکر از شصت سال عبادت بالاتر است، منتقد محترم این ها را اصلا نگاه نمی‌کند و خیلی راحت می‌گوید مذهب جلو تعقل را میگیرد، این عدم جامعیت علمی،و این عدم انصاف علمی ، شایسته منتقد نیست.

با وجود قلم دوست داشتنی دکتر سرگلزایی، با بخشهایی از کتاب بخصوص فصل سوم نتونستم ارتباط برقرار کنم.و نکته دیگه اینکه مثل همیشه دکتر سرگلزایی برای من یادآور دید نقاد و بدون تعصب هستن.اما جاهایی از کتاب حس کردم تناقضی وجود داره با دید نقاد.البته مطمین نیستم شاید برداشت من ضعیف بوده

کتاب به توضیح و بسط فلسفه و عرفان میپردازد ولی نه فلسفه میگوید نه عرفان . صرفا بخش کوچکی از شروع مرید بودن و شدن . اتحاد بی معنی فلسفه و عرفان ، طریقت و شریعت و ... بیشتر یک اشتی ساده انگارانه و دل خوش کننده . اما نقد کتاب بسیار پخته و بجاست و دقیق و اموزنده فکر کنم خود دکتر سرگلزایی در سال ۱۴۰۰ چنین نظراتی نداشته باشند در ضمن سوره نسا نه یونس

آنچه که در بخش معرفی کتاب آمده که به معرفی نیاز معنوی انسان قرار است پرداخته شود، چندان در کتاب جواب نمی گیرد. معلوم نیست چرا این نیاز را باید بپذیریم، چگونه این احساس نیاز بوجود آمد؟ گویی بی مقدمه نویسنده درباره حقیقت یابی و طی مراحل عرفان تصمیم دارد صحبت کند. توقع بیشتری داشتم .