بریده‌هایی از کتاب تصویر دوریان گری

این یکی از رازهای بزرگ زندگی است. این روزها مردمان از نوعی عقل سلیم خزنده می‌میرند و بسیار دیر پی می‌برند که تنها چیزی که هرگز نباید افسوسش را بخورند، اشتباهات‌شان است

آه! در چه لحظه هیولایی شیفتگی و غروری دعا کرده بود که پرتره‌اش، بارِ روزهایش را بر دوش گیرد و او شکوهِ به ننگ آلوده‌نشده جوانی ابدی را نگاه دارد! همین علت تمامی شکست‌هایش بود. همان بهتر که هر گناهی که در زندگی مرتکب شده بود، مجازاتش را بی‌درنگ با خود به همراه می‌آورد. در مجازات تزکیه و پالایش بود. دعای آدمیزاد در پیشگاه دادگسترترین پروردگار نباید این باشد که "ما را برای گناهان‌مان ببخشای" بلکه در عوض باید این باشد که "ما را برای گناهان‌مان مجازات کن."

عادی‌ترین چیز را هم وقتی پنهانش کنی، خوش‌آیند می‌شود

چیزی به اسم کتاب اخلاقی و غیراخلاقی وجود ندارد. کتاب‌ها یا خوب نوشته شده‌اند، یا بد.

زندگی کنید. آن زندگی خارق‌العاده‌ای را که در درون‌تان است زندگی کنید!

طبیعی بودن فقط اَداست و از بدترین گونهٔ آن

اما در جایی که حال و هوای روشنفکرانه آغاز می‌شود، زیبایی، زیبایی واقعی پایان می‌پذیرد

هدف به تماشا گذاشتن هنر و پنهان کردن هنرمند است.

حتی کسانی که بدترین چیزها را در بارهٔ او شنیده بودند، هر از گاه شایعه‌های غریبی در بارهٔ شیوهٔ زندگی او در لندن می‌پیچید و موضوع داغ صحبت در باشگاه‌ها می‌شد، با دیدن او نمی‌توانستند هیچ گونه بی‌احترامی را بر او روا دارند.

بدشگونی وجود ندارد. تقدیر برای ما منادی نمی‌فرستد