بریده‌هایی از کتاب سوال‌های درست

. هر گاه نیازهای خود را برای خشنودی دیگران نادیده می‌گیریم، توانایی خود را برای عشق ورزیدن به خود از دست می‌دهیم.

- آیا رفتن به کلاس کاراته به من قدرت می‌بخشد یا قدرتم را می‌ستاند؟ - آیا رفتن به کلاس کاراته مرا به آینده دلخواهم نزدیک می‌کند یا که مرا در بند گذشته نگه می‌دارد؟ به‌محض آن‌که به این سؤال‌ها جواب دادم، برایم روشن شد برای رسیدن به آینده دلخواهم باید به عهدی که با خود بسته بودم، عمل می‌کردم. برای این کار فقط باید لباس کارته‌ام را می‌پوشیدم و به کلاس می‌رفتم. هنگامی‌که از وضعیت هدایت خودکار درآمدم و آگاهانه انتخاب کردم، توانستم تصمیمی بگیرم که مرا قدرتمند می‌ساخت و به آینده دلخواهم نزدیک‌تر می‌کرد.

«آیا این انتخاب آینده‌ای الهام‌بخش برایم رقم خواهد زد یا مرا در بند گذشته نگه خواهد داشت؟» - «آیا این انتخاب برایم رضایتی پایدار به‌دنبال خواهد داشت یا لذتی زودگذر؟» - «آیا در اوج قدرتم ایستاده‌ام یا فقط برای خشنودی دیگران تلاش می‌کنم؟» - «آیا در جستجوی نیکی هستم یا بدی؟» - «آیا این انتخاب به زندگی‌ام نیرو خواهد بخشید یا انرژی مرا خواهد ربود؟» - «آیا از این شرایط به عنوان اهرمی برای رشد و تکامل خود استفاده خواهم کرد یا وسیله‌ای برای ضربه زدن به خود؟» - «آیا این انتخاب مرا توانمند می‌سازد یا قدرتم را می‌ستاند؟» - «آیا این عمل از روی خویشتن دوستی است یا خودتخریبی؟» - «آیا این عمل از روی ایمان است یا ترس؟» - «آیا با روحانیت خوی

: آیا در جستجوی نیکی هستم یا بدی؟ سؤال «آیا در جستجوی نیکی هستم یا بدی؟» این قدرت را دارد که لحظه ناامیدی را به لحظه امید تبدیل کند. در حقیقت ما با جستجوی نیکی چشم‌های درک خود را آگاهانه می‌گشاییم. آن‌گاه می‌توانیم نیکی را در هر موقعیت و هر شخصی ببینیم. برای اغلب ما جستجوی نیکی شیوه طبیعی نگاه کردن به دنیا نیست. در حقیقت ما آموخته‌ایم در هر رابطه و موقعیتی بدی را ببینیم؛ اما هنگامی‌که انتخاب می‌کنیم به‌دنبال نیکی باشیم، حقیقتی نو ظهور می‌کند.

تا زمانی‌که شما به احساسات خود به عنوان نقشه راهنما و جهت‌یاب نگاه می‌کنید، فرصت رسیدن به اهداف را از خود می‌گیرید.

آیا می‌توانید تصور کنید عازم سفری بیست‌ساله می‌شوید، درحالی‌که نمی‌دانید کجا می‌خواهید بروید؟ چه احساسی خواهید داشت اگر قرار باشد هر روز سوار اتومبیل خود شوید، به مقصدی نامعلوم که فقط در همان لحظه درست به نظر می‌رسد، پیش بروید؟ آیا فکر می‌کنید این راه الهام‌بخش شما خواهد بود؟ آیا این «مقصد نامشخص» می‌تواند هر روز صبح انگیزه برخاستن شما از تخت و ابراز برترین وجه وجودتان باشد؟ اگر چنین فکر می‌کنید به مطالعه این کتاب ادامه ندهید.

سؤالی که باید پرسید این است که اگر شما خودتان را دوست دارید و اگر باور دارید سزاوار داشتن هر آنچه می‌خواهید هستید، پس چرا انتخابی می‌کنید که شما را از رسیدن به نتایج دلخواه محروم می‌کند؟ پاسخ به این سؤال ساده است، اگر راست بگویید به احتمال زیاد خواهید فهمید در این زمینه هیچ انتخابی ندارید. شما دانسته یا ندانسته در وضعیت غیرارادی از نقشه از پیش تعریف شده خود پیروی می‌کنید.

برای شعله‌ور ساختن آتش درونمان باید از خواب برخیزیم و آگاهانه انتخاب کنیم. یک انتخاب آگاهانه بازتاب والاترین تعهدات ما و در هماهنگی مستقیم با بینش ما برای زندگی است. هنگامی‌که آگاهانه انتخاب می‌کنیم به تأثیری که اعمالمان روی زندگی ما خواهد گذاشت، دقت می‌کنیم.

حتی اگر سفر خود را با اهداف کوچک در زمینه‌های مختلف زندگی آغاز کنید، دستِ‌کم می‌دانید در کدام جهت باید حرکت کنید.

روزی تصمیم گرفتم که به کلاس کاراته بروم و تا سن پنجاه سالگی؛ یعنی سه سال دیگر از آن زمان کمربند مشکی‌ام را بگیرم، اما وقتی سرانجام به کلاس رفتم احساس کردم این ورزش را دوست ندارم. وقتی تمرین‌ها شروع می‌شد، من فقط می‌خواستم چرت بزنم. کنش غیرارادی من زیر پا گذاشتن تعهد و دررفتن از زیر کلاس‌ها به صد بهانه مختلف بود: «بیش از اندازه کار کرده‌ام، خسته‌ام، وقت ندارم، توان کافی برای تمرین‌های طاقت‌فرسای کاراته را ندارم»، اما در آن روز خاص لحظه‌ای مکث کردم، چشمانم را بستم و چند سؤال درست از خودم پرسیدم: