بریده‌هایی از کتاب امید

امید خورند کسانی است که دارای حدی از احاطه و کنترل هستند و آرزومندی خورند کسانی که از چنین احاطه و کنترلی بی‌بهره‌اند.

امیدداشتن به چیزی که ناممکن است غیرعقلانی است، چون این قسم امیدواری نه امیدداشتن، بلکه ورود به ساحت آرزواندیشی خواهد بود. مطابق این دیدگاه، هرچه چیزی کمتر ممکن باشد، امید داشتن به آن کمتر عقلانی است.

میل، نگرانی و امید از هم جدایی‌ناپذیرند و از همین رو شدت اولی به دومی سرایت و بر آن اثر می‌کند.

آکوئیناس امید را همچون میل به اقدام و عمل در تعقیب یک خیرِ آتی تعریف می‌کند، خیری که دست‌یافتن بدان هرچند دشوار و پرزحمت، اما به هر روی ممکن است. در اینجا، اگر آنچه را که فرد بدان امید دارد همچون هدفی عمل‌مدار تلقی کنیم که به‌لحاظ دشوار و پرزحمت‌و درعین‌حال ممکن بودنِ تحصیل آن با سایر اهداف عمل‌مدار متفاوت است، آن‌گاه چنین به نظر می‌رسد که پیوندی جدایی‌ناپذیر بین امید و عمل وجود دارد.